Senyum Simpul :)

My photo
Taiping, Perak, Malaysia
Kadang-kadang moody, kadang-kadang happy. Banyak cakap, takut orang tak suka. Banyak ketawa, takut kata gila. Kurang makan, takut kata kurang siuman. Hidup bagus-bagus, kawin laki kaya. Mak suka, keluarga bahagia. Tak cukup duit, mintak sama laki. Tak cukup kasih sayang, pergi mati :D

Search This Blog

29 August 2010

Deklamasi Puisi,

PUISI OMELAN BAPA

(syair)
Wahai anakku..
Ingatlah jasa..
Susah dan payah..
Pejuang bangsa..

Pergi berjuang..
Untuk negara..
Menuntut bela..
Meraih bebas..

(puisi)
Malam itu, masa aku masih anak-anak kecil,
Cerita bapa buat aku tertanya-tanya
Kadang buat aku termangu,
Ada juga buat aku terpinga-pinga,

Apa..benar?
Merdeka sudah tanah air kita?
Apa..sungguh?
Kebebasan mutlak itu tak lagi cita-cita?
Apa..iya?
Yang namanya perpaduan bangsa itu bukan hanya
Impian
bukan hanya dalam bentuk tulisan?

Magisnya tanggal itu yang
Apabila mereka sebut
Serasa keinginan membuak-buak
Apabila dia sebut
Berkobar-kobar
Apabila aku sebut
Merdeka!
Jiwa muda menggelegak
Pernahkah kau rasa?

Semalam, bapa berpesan,
Kaki ini untuk negaraku
Tangan ini
Tangan ini untuk tanah airku
Dan akal ini untuk bumi yang aku pijak itu

Kelmarin, bapa kata,
Walau aku anak tahun 2000,
Aku masih jadi isinya,
Walau aku berbaju buatan antarabangsa,
Aku masih jadi penghuninya,
Walau aku berkereta mewah, besar-besar,
Aku masih memijak tanahnya.

Lusa, bapa minta,
Kalau
Satu hari nanti
Engkau mampu
Berdiri atas kaki sendiri
Bangunkan Negara
Satukan bangsa
Kau lah orang hebat
Ayah sanjung

Masa aku kecil dulu
Bukannya aku tahu apa-apa

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...